Alles kin net mear – Tikkie tikkie

Ik ben import. Woon hier nu een jaar of 6. Best wel geïntegreerd, al zeg ik het zelf. Ik doe mee aan van alles en nog wat en draag mijn steentje bij in het dorpshuis.
Tijdens buurtfeestjes, toneelavonden, dorpsfeesten en zo, had ik er al van alles over gehoord… Alles Kin!
Fantastisch, onvergetelijk entertainment in een afgeladen vol dorpshuis. Echt: stoelen niet aan te slepen! Van live gezongen chansons tot hilarisch playback acts. In 1 woord geweldig.
En dat ging nu weer georganiseerd worden, zo hoorde ik najaar 2013 (volgens mij). En nu kon ik ook mee doen! Leuk, leuk, leuk!! Vlak na de dorpsfeesten zijn we met de voorbereiding van onze act begonnen.

Ja, mijn groepje behoorde bij 1 van de 4 (!!) enthousiastelingen die wel mee wilden doen. Vlak voor we ook daadwerkelijk kosten gingen maken hoorden we dat ‘Alles net mear kin’. Wat een teleurstelling! 4 opgaven, dat kan toch niet waar zijn? Dit was toch DE happening in het dorp? Maar het was echt zo. Ysbrechtum is er klaar mee. Er is geen behoefte. Het hoeft blijkbaar niet meer. Finito. Drie verenigingen hebben zich (in meer en mindere mate, vind ik) ingezet om draagvlak en enthousiasme over te brengen en het resultaat is 4 opgaven…

Tja, wat gaat er dan door je heen, zoals ze altijd zeggen in interviews. Ik weet niet of Ysbrechtum erop zit te wachten, maar ik deel mijn gedachten even met u. Voor de zomer begon er bij mij al wat irritatie op te bouwen. Bij de voorbereidingen van het dorpsfeest werden de Húsfroulju gevraagd een muzikale act voor de optocht te verzorgen. Een oudgediende verzorgde de briefjes (het waren er een heleboel) voor de hele club en een paar ‘nieuwen’ en reserveerde de kleine zaal in het dorpshuis. Alle stoelen stonden klaar. Er stonden wel 5 kannen koffie en evenzoveel thee. En al wat er kwam… bitter weinig húsfroulju. Ik geloof dat we met zijn zessen waren en een paar afmelders die wel interesse hadden. Conclusie: Exit húsfroulju. Ook hier zó veel over gehoord: bere gezellig, natte broeken van het lachen. Ik had er helemaal zin in. Oprecht zonde!

Tijdens de dorpsfeesten hoorde ik hier en daar gemopper. Het ‘versierde-wagen-syndroom’ sloeg toe. Verschillende straten hadden moeite om een kar mooi op te maken, maar het is de meesten toch gelukt. De optocht op donderdag was prachtig. Maar zaterdagochtend liep ik toch een beetje opgelaten naast de kar. Een aantal deelnemers ontbraken, maar veel belangrijker nog! Waar is het publiek? Dit is zonde van alle inspanning. Het leeft niet zo. Misschien moeten we maar ophouden met de optocht op zaterdag.

What’s next: kappen met die Bronbankpraet (papier is zo 2013)? VVV alleen nog maar het dorpsfeest laten organiseren, eens per 5 jaar?
Wat is dat toch! Waar zijn toch die enthousiaste Ysbrechtumers. Ze zijn toch niet allemaal uitgeblust en te oud en op vakantie en zonder inspiratie? Daar ben ik dus een beetje klaar mee! Ik blijf erbij dat er genoeg mensen zijn die wel willen! Oudere/ervaren Ysbrechtumer neem de import mee! Laat ons zien hoe leuk het is en waar een klein dorp groot in kan zijn! Geef niet op!

Zo! Een ander mag er anders over denken, maar dit vind ik!

Tikkie tikkie