Een tijdje geleden keek ik het programma “Rapport voor mijn ouders” op televisie. Erg leuk programma moet ik zeggen. Hoe eerlijk kinderen zijn dacht ik nog, en hoe vaak ze gelijk hebben. Ouders zijn ook maar mensen natuurlijk, en kinderen weten feilloos de zwakke plekken van ouders en de hiaten in de opvoeding bloot te leggen.
Nietsvermoedend vertelde ik tegen Daan en Chris dat je zelf ook, via de website van de KRO, een rapport voor je ouders kunt invullen.
“Mama? Mag ik dat rapport eens invullen voor jullie?”, vroeg Chris onmiddellijk aan mij.
De uitslag van zijn rapport is op z’n minst stuitend te noemen.
Daan heeft het rapport ook ingevuld en hier kwam een veel gunstigere conclusie uit. Daan is een pleaser wat dit betreft, hij heeft het misplaatste gevoel als zoon op allerlei gebieden te kort te schieten en gunt zijn ouders dit gevoel absoluut niet.
Chris daarentegen kan niet liegen en is goudeerlijk. Korte samenvatting van zijn rapport: papa scoort pertinent hoger op de gebieden van geduld, leuke dingen doen, auto rijden, luisteren, muziek (?), koken en aandacht geven. Mama scoort vooral erg hoog in streng zijn en erg laag in computer en tv.
Uiteraard heb ik stante pede om een verklaring gevraagd, met in mijn achterhoofd dat mijn man veel werkt de laatste maanden en schaars goed natuurlijk gewild maakt.
De verklaring luidt: papa kan gewoon beter auto rijden, ik vind hun muziek niet altijd leuk (Tsunami, Happy, Kuikentje Piep, Gangnamstyle: need I say more?), ik heb niet zoveel geduld als papa en daarbij luistert hij beter en begrijpt hij alles.
Op het gebied van sporten scoren we allebei hoog, want: “Papa voetbalt altijd met ons en jij zit altijd op de sportschool.”
Daan zijn rapport ziet er veel beter voor mij uit. Ik scoor hoger met autorijden, muziek, dansen, aandacht geven en vrije tijd. Maar ook bij hem scoor ik bij computer dramatisch laag. Dat komt omdat ze van mij maar een uurtje per dag achter de computer mogen en nog steeds geen smartphone mogen kopen van hun zakgeld. Tot op de dag van vandaag blijven ze dit onredelijk vinden. Ik heb het principe van vrijwillige adoptie al een paar keer uitgelegd, maar ze blijven toch liever hier wonen.
Zelf weten.
Geen woord overigens over al die bergen was die ik per week wegwerk, de broodjes die ik smeer, de kopjes thee met melk en suiker als ze buikpijn hebben, de spetters die ik weg poets bij knetterpoep, de bedden die ik verschoon, het eten wat ik kook, al die kilometers voorgelezen boeken, pannenkoeken die ik gebakken heb, het heen en weer gerij van voetbal naar drumles van vriendje naar vriendinnetje en weer terug naar gitaarles. Laat staan alles wat ik op school doe aan vrijwilligerswerk en mijn aandeel in de schoolkrant.
Nee, als het er op aankomt word je beoordeeld op de computer en je afwijkende muzieksmaak!
Dus, beste parttime werkende en in huis slovende moeders en vaders van Nederland: laat dit rapport eens invullen door je kind(eren), kijk eens goed naar de verschillen ten opzichte van je fulltime werkende wederhelft, boek onmiddellijk een lang weekend Milaan of Parijs, wuif ze hard en enthousiast uit als je in de Thalys of op het vliegtuig stapt en geniet.
GENIET!
Ze vinden je toch leuker als je er bijna nooit bent.
😉