Een jaar of acht was ik. Elke dinsdagavond zwemtraining in het Sportfondsenbad. Eigenlijk had ik het niet zo op zwemmen, maar ja, mijn vader vond het zo gezond voor ons, dus mijn zus en ik fietsten er elke dinsdag braaf heen. Na A en B ging zuslief ging nog voor diploma C t/m F, maar ik bleef hangen bij C: borstcrawl kreeg ik niet onder de knie en alle activiteiten onder water waren een drama. Van mijn moeder mocht ik niet met mijn hoofd onder water, want ik had altijd oorontsteking en mocht dus ook niet duiken. Mijn ogen durfde ik, als ik eenmaal toch onder water was voor bv bordjes opduiken, niet open te doen. Ik kwam ook altijd met lege handen weer boven. Verlegen als ik was, durfde ik dit allemaal niet met de zwemtrainer te bespreken. Zo sloot ik steeds weer achteraan aan in de rij bij de duikplank voor de zweefduik, en zo bleef ik maar staan, probeerde me zo onzichtbaar mogelijk te maken en kwam zo gelukkig nauwelijks aan de beurt. Die dinsdagavonden duurden lang….
En toen, op een mooie dag, terwijl ik weer eens in de rij stond bij de duikplank, kwam er een lief ogende mevrouw langslopen. “ Wie doet er vanavond mee met de waterpolotraining?” vroeg ze enthousiast. Ik had nog nooit van waterpolo gehoord, maar alles leek mij beter dan bordjes of poppen opduiken, meters blind onder water zwemmen, duiken van die vermaledijde duikplank …
Nog geen week later zat ik in het meisjes-pupillenteam van Zwem- en Waterpoloclub ’t Gooi en niet veel later speelde ik mijn eerste waterpolowedstrijd. Met zo’n capje op het hoofd, destijds nog zonder die toch best coole oorbeschermers, en een bril op, met een koordje, want ik was toen al behoorlijk bijziend. ( In die tijd konden we dat nog niet wijten aan teveel beeldschermtijd.) Niet heel hip, zeker niet toen we als team gingen spelen in een door een creatieve moeder zelfgemaakt badpak, roze voor uitwedstrijden en blauw voor thuis. Volgens mij met een bloemetjesmotief en of gehaakt of gepunnikt…
Toch was waterpolo wel oké voor mij, beter dan hockey of tennis, waar alle andere meisjes uit mijn klas op zaten.
Wordt vervolgd…