Ja, ik denk: ik val maar meteen met de deur in huis. Ik vond het een rotjaar. Een triest, boos, naar, bang, verwarrend, schreeuwerig rotjaar.
Iedereen is maar boos op elkaar. Iedereen schreeuwt maar, niemand luistert en iedereen vindt een ander z’n mening stom en heeft zelf altijd gelijk.
Iedereen wil zijn eigen rijk of zijn eigen land, of zelfs zijn eigen staat en daar mag niemand anders in. Want anderen zijn stom en gevaarlijk. Anderen zijn verkrachters, en inbrekers en profiteurs. Iedereen moet oprotten en van iedereen is er één te veel.
Ik vond het ook een zwaar verwarrend jaar. Voortdurend meningen horen en meningen hebben en twijfelen aan je mening. Jakkes. En dan vind je het prima dat zwarte Piet beige wordt of bruinig maar dan baal je toch van die 40 bussen die gaan protesteren bij een intocht, en allerlei dingen scanderen waardoor ik onder een tafel wil kruipen en m’n vingers in m’n oren wil stoppen. Of zo’n Amerika dat zich met de discussie gaat bemoeien. Dan wil ik ook schreeuwen: “we hebben het niet zo bedoeld!’
Dat soort verwarrend.
En ik vind dat niemand heeft gekozen waar zijn wiegje heeft gestaan en dat mensen een plek verdienen waar ze gelukkig kunnen worden maar ja, als die mensen die we (misschien nog niet het mooiste, maar we doen ons best) onderdak bieden in hongerstaking gaan dan vind ik mijn mening dáárover ook weer zo verwarrend.
En dan toch weer die schreeuwers die bij vergaderingen zulke nare dingen roepen en ook zo dom.
Zo zonder enige kennis van zaken, alleen maar uit angst. Of wat mensen er uit braken en kotsen op social media, om misselijk van te worden. Ook mensen waar ik wel een hoge pet van op had. Verwarrend.
Dom en stom dat we niet meer mét maar vooral over elkaar praten. Dat we niet meer luisteren, maar vooral schreeuwen. Dat we niet meer voelen maar vooral oordelen..
Ja, ik vond het een rotjaar. Met graaiers en zakkenvullers. En liegers en bedriegers.
En een gemeen en bang jaar. Dat je mensen gaat neerschieten in een concertzaal. Hele onschuldige, blije, vrolijke mensen die een avondje weg zijn. Die misschien christen, atheïst of moslim zijn.
Of Hindoestaan, zou ook zo kunnen. Ach, wat kan jou het schelen, ratatattaaa, alles voor de Islamitische Staat. En dan is het ook zo’n rotjaar voor die moslims die het ook niet begrijpen en die er ook niet om gevraagd hebben dat dit soort wandaden uit naam van hun geloof worden gepleegd.
En ook zo’n naar rotjaar als je met zijn veertigen op een bootje zit en je kind kiepert overboord, want er is veel te weinig ruimte, en jij kunt, bevangen door de kou en door ruimtegebrek, jij kunt je allerliefste bezit niet redden. “Gelukkig, weer ééntje minder”. Wat een gemeen, smerig rotjaar.
En dat Geert Wilders Politicus van het jaar wordt en dat Oranje niet mee mag doen aan het EK.
En dat er voor de dagbesteding moet worden betaald. En dat bestuurders voor twee uurtjes werken in de week meer bijelkaar graaien dan een hardwerkende bouwvakker in een half jaar verdiend. En dat die bestuurders zich daar niet eens voor schamen.
En dat iedereen in de wereld ons in Nederland niet meer zo tolerant vindt en niet meer zo aardig.
En dat we dat misschien ook niet meer zijn. En dat er mensen dood zijn gegaan en dat er mensen ziek zijn geworden. Verwarrend en triest.
Ik kan me niet herinneren ooit zo vol ongeloof en verwarring over mijn schouder te hebben gekeken naar het jaar dat is geweest, nog nooit…
Elk jaar wens ik iedereen in mijn omgeving “een gelukkig Nieuwjaar”, of “veel heil en zegen”.
Een standaard wens waar ik verder niet veel over nadenk.
Dit jaar wens ik een iedereen, vooral u, en u, en jou, maar ook mijzelf, een heel uitbundig maar ook rustig, lief, ontspannen, niet-bang, relaxed, verdraagzaam, vredig, fantastisch, stil, nadenkend, tolerant, luisterend, aardig, gezond, verdraagzaam, duidelijk, transparant, eerlijk, liefhebbend
nieuw jaar.
Die&Die