Van de week, einde van een prachtige ochtend ging ik er op uit voor een fijn loopje. Zonnetje scheen, goed humeur, hondje mee, lekker even met de kop in de wind.
Mooi op pad, via de Kleasterwei ’t dorp uit, ’t Tammingalân in en zo langs de rondweg weer op Ysbrechtum aan. En ’t dorp lag er prachtig bij zo in ’t zonnetje. En ik mijmerde wat over hoe mooi en fijn het hier toch is en ik bedacht me ineens dat we hier dit jaar al weer tien jaar wonen. En heel tevreden ook.
Ik zag de kerktoren en Epemastate en dacht, ach… ik doe ook nog een rondje door ’t bos. Lekker. Niet ieder dorp heeft zo’n mooie state en een fijn stukje bos, daar wilde ik op deze zonnige dag ook nog wel even van genieten. Het was tien jaar geleden ook min of meer een soort pluspunt voor dit dorp toen we op huizenjacht waren. Prachtig vonden we Ysbrechtum.
Natuur, de state, het bos, een dorpswinkel, een school in het dorp en een dorpshuis en veel verenigingen om actief te kunnen zijn. En natuurlijk, fijn dicht bij Sneek. Ook heel prettig. Ik dacht even terug aan die eerste jaren hier. Vooral druk met werken en toen nog best kleine kinderen. We waren niet eens zo heel betrokken bij alle ‘dorpse’ dingen. Maar dat is in de loop van de jaren wel veranderd. Ons sociale leven is zich toch steeds meer hier in Ysbrechtum gaan afspelen.
En dat komt zeker doordat er zoveel verenigingen zijn in dit dorp waar we (manlief en ik, én de kinderen) graag deel van uit maken. Kaatsen, columns schrijven, vrijwilligerswerk in het dorpshuis, VVV activiteiten, toneel, darten, jeugdclub JIJ. We doen het graag, soms als actief lid, soms meer in de organisatie van activiteiten. En dat we dat zo graag doen komt omdat we dat samen doen met zoveel andere mensen. Allemaal mensen uit Ysbrechtum of met een sterke band met Ysbrechtum. Dat bindt ons en dat voelt goed. Ik voel me hier nog meer thuis doordat ik dat zo beleef. En ik schep er naar buitenstaanders ook vaak over op. Dat ’t hier zo fijn is. Met elkaar, en voor elkaar. Zoveel te doen. En zo gezellig.
Dat was ik dus allemaal aan ’t bedenken tijdens mijn wandeling om en in het dorp. Maar ineens overviel ’t me. Toch. Zelfs die stralende zon kon niet voorkomen dat ik toch ook even terug moest denken aan vorig weekend. En dat ik me ook wel eens zorgen maak. En ik ben niet alleen daarin. Ik weet het ook van andere actieve ‘organisatoren’ in Ysbrechtum.
Zorgen. Want ‘we’ speelden toneel afgelopen weekend. Vier dames vertolkten een prachtige rol op het podium in ons dorpshuis. Ze hebben er flink voor geoefend. Al vanaf september vorig jaar, twee keer in de week. En vele anderen waren ook actief hiervoor. Grime, decor, licht, geluid, souffleurs en een verloting met bij elkaar geregelde leuke prijzen. Sponsoren zoeken. En vrijwilligers achter de bar. We hadden een hartstikke fijn weekend met een leuke club enthousiaste mensen. De eerste avond was er redelijk publiek, en de zaterdagmiddag speciaal voor 60-plussers werd ook best heel goed bezocht. Maar helaas. De tweede avond kwamen er echt bijna geen mensen kijken. De opkomst van publiek was ‘beschamend’ laag en de helft van de klaargezette stoelen bleef gewoon leeg.
Hoe kan dat nou? Waar ligt dat nou aan? We hebben vooral ook veel mensen uit het dorp gemist. Was u er ook niet? Wat jammer. Misschien houdt u niet van toneel? Dat kan natuurlijk. Of was u jammer genoeg ziek. Helaas. Misschien had u wel geen zin om oppas te zoeken voor de kinderen. Jammer, u heeft echt een hartstikke leuke voorstelling gemist.
Maar waar ligt dit nou aan? Misschien moeten we dingen anders gaan doen? Misschien verzinnen we in dit dorp wel de verkeerde activiteiten. Of te veel. Het is niet alleen de toneelclub die er ‘last’ van heeft. Ook bij JIJ zijn steeds minder kinderen actief. En op het kaatsveld zijn ook steeds minder sportende leden. En de VVV plaatste niet voor niets vorig jaar een oproep in de dorpskrant om hen alsjeblieft te vertellen wat ze anders kunnen doen met de dorpsfeesten zodat de mensen wél weer komen meedoen. Helaas, helaas reageert er dan maar één echtpaar met handige tips. Maar of dat dan de mening van alle dorpsgenoten vertegenwoordigd? Dat blijft gissen.
Misschien willen mensen wel liever meer op zichzelf zijn. Thuis. Niet te veel gedoe. Zou dat het zijn? Of durven mensen niet? Of denken ze dat het niet leuk is? Moeten we niet 1 flyer rondbrengen maar ook nog een herinnering? Zijn de activiteiten die georganiseerd worden niet leuk? Of te duur? Of saai? Of op de verkeerde dag? Ik heb werkelijk geen idee. Maar ik zou het best graag willen weten. En daarom ga ik dat voortaan vaker ‘op de man af’ vragen aan mensen. Waarom was je er niet? Waarom doe je eigenlijk nooit mee?
En ondertussen…. Wandel ik echt wel verder. Met de kop in de wind. Vrolijk en vastberaden. En ga ik door met meedoen. En met organiseren. Want ik zit nog boordevol goede ideeën. En met mij vele anderen hier in en om Ysbrechtum. Ook zin om mee te doen? Er zijn altijd nieuwe vrijwilligers welkom. In het dorpshuis, bij de clubs en verenigingen. Meld je aan. Kom ’t eens proberen, of laat gewoon eens weten wat anders kan of moet. Dat zou echt fijn zijn. Met elkaar, en voor elkaar.
Eefje