Schrijversblok…

Een appje: ‘of de column al klaar was’. De column, welke colu..oh sjips, vergeten!

Nu heb ik op zo’n moment meestal nog wel wat onderwerpen, meningen en inspiraties paraat maar
in dit geval was ik een weekend weg. Gezellig met oude vrienden in het prachtige Twente.
Dus ik was even niet op de juiste plek maar had wel veel momenten ter inspiratie.
Ook in de auto terug naar huis had ik ruim de tijd om over een onderwerp na te denken.

We hadden gisteravond, tijdens het borrelen met die oude vrienden diepzinnige gesprekken
gevoerd. Over jeugd en diploma’s en beschermen en stimuleren. In de auto naar huis dacht ik
daarover na en bedacht ik me dingen hierover. Die ik nog had willen zeggen. Heldere invallen die ik
nog kwijt moest. Daar zou ik wat over kunnen schrijven.
Maar nee, toch maar niet, wat te privé en niet in een half uurtje te schrijven. Want dat vereist
zorgvuldigheid. En dat had ik niet, deze zondagmiddag met een deadline die al ruim verstreken was.
En misschien ook niet de column waar dorpsgenoten op zaten te wachten.
We zaten gistermiddag op een terras in Ootmarsum, eerste rang naar de sinterklaasintocht te kijken.
Hooggespannen kindergezichtjes, opgerolde tekeningen in de zweterige knuistjes. En ik wilde daar
best wat over schrijven. Maar ik brand met daar niet aan. Ik ga ook het liefst de pietendiscussie uit de
weg. Dat heb ik niet vaak, dat ik niet luidkeels mijn mening verkondig maar in deze discussie spreek ik
me vaak niet uit. Er wordt zo hard geschreeuwd en zo weinig geluisterd en echt met elkaar gepraat.
Nee, dat onderwerp kon ik ook niet kiezen voor mijn bijdrage aan ysbrechtum.com.
Zo zat ik dus achter het stuur, tussen Hardenberg en Rouveen. Hmm…over het rijgedrag van mijn
medeweggebruikers? Neeh, afgezaagd. Over een reünie met oude vrienden die je kent van een
studie 30 jaar geleden? Over jonge meiden en jongens die elkaar eens in de zoveel jaar ontmoeten
en dan meteen de draad weer oppakken. Die wel wat breder om de middel en de heupen zijn
geworden, die wel een rimpeltje én een leesbrilletje hebben maar nog net zo hard lachen en wijn
drinken als dertig jaar geleden. Nee, daar heb ik al eens over geschreven.
Was er misschien in het dorp nog iets actueels? Over de reanimatie-marathon op 22 en 23 december
had ik ook al geschreven… (Geeft u zich nog wel even op voor 20 minuten gesponsord reanimeren,
we kunnen nog wel wat mensen gebruiken). Over de hondenkeutels in het Epemabos heb ik ook al
eens iets gemeld, en wat Johannes deze week in de aanbieding heeft weet ik niet.
Tsja. Het lijkt erop dat er voor het eerst in heel lange tijd sprake is van een writersblock. Een
schrijversblock, kun je dat zo zeggen? Ik vind het sneu voor u maar ach, eens in de 4, 5 jaar mag dat
best eens toch? Of is het geen writersblock maar, en daar begin ik zelf een beetje voor te vrezen; dat
ik alles hier op deze site al eens heb beschreven, bekritiseerd of heb opgemerkt. Dat ik op deze plek
uitgeschreven ben…

En daar ga ik straks, onder het genot van een kopje koffie eens over nadenken. Wat dat zou iets
kunnen betekenen. Namelijk dat het tijd wordt voor een nieuwe, leuke, frisse columnist.
Maar wie weet, krijg ik dan na dat kopje koffie weer allerlei ideeën. Het zou zo kunnen.
Excuses voor mijn writersblock en hopelijk tot een volgende, inspirerende, grappige of ernstige
column!

Die&die