Een paar weken geleden heb ik mogen luisteren naar een betoog van een futuroloog! Een wat? Ja een futuroloog. Een persoon die de toekomst bestudeert. Hij vertelde over hoe hij denkt dat de toekomst eruit gaat zien en plantte ‘zaadjes’ in onze hoofden. In de mijne in ieder geval wel.
Hij stelde allemaal van die vragen die je ’s nachts zo lekker uit je slaap kunnen houden. Hoe lang kan de wereld nog verder, als je ziet hoe wij met de aarde en haar grondstoffen omgaan. Hoeveel gas kunnen we nog uit de grond halen voordat Groningen verdwijnt. Hoeveel afval kan Harlingen nog verstoken voordat we geen producten meer uit eigen tuin kunnen eten of eieren van de eigen kippetjes mogen eten? En als dat in Nederland al een probleem is, hoe is dat dan in minder ontwikkelde landen?
De beste man vertelde ook over onderwijs. Een groot percentage van de kinderen die nu naar school gaan zullen later een beroep uit gaan oefenen dat nu nog niet eens bestaat. Dat is toch vreemd? Hoe moet je ze daar dan op voorbereiden?
De technologische ontwikkelingen gaan in een razend tempo. De futuroloog vertelde dat teleportatie geen science fiction meer is. U weet wel, beam me up, Scotty?
Hij vertelde ook over 3D-printers. Heeft u daar al eens van gehoord? Ik had het wel eens voorbij horen komen, maar dacht toen, hoe naïef, dat het over een printje ging waar je vervolgens een driedimensionaal dingetje van kon vouwen. Origami zeg maar. Ik heb ook nog een poosje gedacht dat je een speciale bril op moest zetten om de prints uit de 3D-printer te kunnen lezen.
Maar niets is minder waar: het gaat om machines die laagje voor laagje een voorwerp kunnen “printen”. Van een plastic bekertje tot gouden sieraden. Er zijn al machines die met kunststof werken en waarmee prachtige vazen geprint kunnen worden. Of printers die met een soort van wax mooie design artikelen en kunstwerken kunnen maken.
Ook de medische wereld verdiept zich momenteel heel serieus in de mogelijkheden. Stel je toch eens voor dat je een nieuwe nier zou kunnen printen of huid of botten of noem maar op! Dat zou toch fantastisch zijn? En stel je eens voor wat de consequenties zouden zijn als je een lekker biefstukje zou kunnen printen?
Ik moest meteen aan science fiction denken toen ik deze week in de krant een artikeltje las: “Justitie pakt bitcoins af”. Bitcoins! Digimuntjes… Volgt u het nog? Ik heb me er even in verdiept en de broek zakt je er van af hoor. Bitcoins is een elektronisch betaalmiddel op internet. Volledig bedacht (!!) door een of andere Japanner. Waarom is niet duidelijk, maar het vermoeden is dat met de economische problemen in de wereld en het verdwijnende vertrouwen in financiële instellingen, de populariteit van deze digitale valuta flink gestegen is. Ergens onderweg heeft dit bedenksel waarde gekregen en is er zelfs een koers aan gehangen. Had u in 2010 voor 5,- aan bitcoins gekocht, was u nu schathemeltje rijk geweest. Onvoorstelbaar toch??
Het is een bijzonder proces waar op internet veel over te lezen valt. Het is zo groot geworden dat er in Canada al bitcoin-pinapparaten geplaatst zijn. Via internet kun je 1 bitcoin kopen voor € 589,19.
Maar goed, het artikel. Het Groningse Openbaar Ministerie heeft van een xtc-bende uit Groningen en Drenthe het virtuele geld in beslag genomen, dat zij met drugshandel via internet hebben verdiend. Na arrestaties heeft justitie een memorystick gevonden met daarop de digitale buit en inlogcodes. Justitie maakte vervolgens een digitale portemonnee en stopte daarin de 147 bitcoins van de bende (goed voor zo’n € 20.000,-). Lekker puh!
Ik wil maar zeggen: koppies erbij houden hoor. Voor we het weten heeft Koekiebakker een 3D-printer in de woonkamer staan en teleporteren wij de boodschappen gewoon regelrecht onze koelkasten in en krijgt hij daarvoor wat bitcoins uit onze digitale portemonneetjes. Gelukkig is dat nog even Science Fiction!
Tikkie tikkie