Fijne vakantie! Dat werd ons columnisten in juni gewenst. Dat we maar flink wat inspiratie op mochten doen.
De vakantie was heerlijk. Na wat achterstallig onderhoud in huis, zijn we lekker twee weken weggeweest met het gezin. Halverwege deze periode tastte ik met mijn inspiratievoelspriet de boel even af… Hmmm, nee, nog niks. Geeft niet, dacht ik, ik heb nog zeeën van tijd.
Om me heen hoorde ik medecolumnisten al weer positief opmerken: ‘Nou, dat verdient wel een column” of “Die Eva, daar krijg ik ook weer inspiratie van”. Ik kreeg het wat benauwd… Nee, nog steeds niks.
Tja, en dan ben je al weer ‘aan de beurt’. Ik sprak mezelf streng toe: ik moest gewoon even gaan zitten, want er gebeurt om me heen genoeg. Even concentreren en klaar, zo had ik bedacht.
Ik kan schrijven over die familiebarbecue! … euhm, misschien leest er familie mee, ik zou de sappige dingen weg moeten halen… zucht … blijft er niets over: toch maar niet.
Oe, ik weet het: de typische gewoonten van onze Scandinavische medemens, die we in de zomer van dichtbij hebben bekeken. Want wist u bijvoorbeeld dat daar bijna geen van te vinden is zonder tattoo? Echt: van tiener tot bejaarde, er zit overal inkt op. Armen, ruggen, kuiten, nek… Veel, groot en lelijk, brrrrr. Maar misschien troffen wij ook net steeds het tokkievolk op onze campings. Voor de rest lijken de Scandinaviërs nogal op ons… Uitgeschreven dus.
Schrijven over de mogelijke vertrutting van de kinderen op school, is misschien ook niet zo handig, ook al vind ik er vanalles van.
Waar kan ik dan over schrijven? Het weer? (wat een regen van de week, hè?) De TV? (kan in de zomer wel uit, zoveel bagger). Zo afgezaagd.
Dan pak ik de krant, altijd wel iets te vinden om wat over te roepen.
Indrukwekkende berichten vliegen me om de oren. Van wanhoopbotsers tot faillissementsfraudeurs. Van de Belgenreed tot zinkende plakbandboten onderweg naar de Komodo-eilanden.
Ebola, Gaza, IS, MH17, Rusland…
Het is allemaal zo erg! Als ik daar teveel over nadenk, kom ik bijna niet meer in slaap! Er gebeurt zoveel ellende tegelijk in de wereld. Het is teveel om op te noemen en wie ben ik om er wat over te schrijven. Er komen nu wel veel zinnen omhoog in mijn hoofd, zelfs het begrip ‘einde der tijden’ popt up. Ik kan er alleen maar niets samenhangends van maken.
Ik denk dat ik nog minstens 4 weken extra vakantie moet hebben als columnist, om mijn inspiratie weer ‘in shape’ te krijgen. Tot die tijd blijf ik nog even struisvogelen en stop ik zoveel mogelijk mijn kop in het zand voor de ellende.
Bedankt voor uw geduld…
Tikkie Tikkie