Wat is dat toch…
Dat vraag ik me af als ik op twitter een reactietweet lees, waarin een vreemde een vriendin van me ‘lui’ noemt. Ze doet een hulpkreet naar Vitens: met deze waterdruk en de 28 wassen die nog gedaan moeten worden, ziet zij het zwaar in. De vreemde, kennelijk niet bekend met cynisme vindt het nodig om haar hardop voor luilak uit te maken. Wat is dat toch, dat maakt dat die vreemdeling daar energie in steekt.
Wat is dat toch, dacht ik ook deze week, toen ik las dat er op 1 dag in twee gevallen mensen zijn gestorven (ge-stor-ven-!!) als gevolg van agressie in het verkeer. In één van die gevallen was het slachtoffer zelf de vermoedelijke agressor. Hij vond dat hij op zijn motor verhaal moest halen bij een automobilist die hem onrecht aangedaan zou hebben. Hij heeft, volgens getuigen, geprobeerd deze automobilist van de weg te beuken. Dat een automobilist geen partij is voor deze motorrijder en zijn passagier, hebben zij letterlijk aan den lijve ondervonden. Ze kunnen dat niet meer navertellen.
Ongelooflijk! Wat is dat toch dat mensen achter het stuur kunnen veranderen in Bokito’s op de apenrots en zich daarbij allemaal rechten toe-eigenen en beter voelen dan een ander.
Word eens wakker, hoor ik jullie denken. Hufterigheid is tegenwoordig toch heel normaal? Sommige mensen lijken teveel tijd te hebben en zetten hun meningen, commentaren gevraagd en ongevraagd onder zoveel mogelijk berichten, tweets en posts op internet. Niemand die ze kan zien, lekker anoniem azijnpissen de hele dag. En je zit zelf toch ook wel eens mopperend achter het stuur je af te vragen waar die idioot voor je zijn rijbewijs heeft gekregen?
Allemaal goed en wel, maar ik wil het niet normaal gaan vinden; geweld in het verkeer; pesterij op internet; geweld tegen politie, ambulancepersoneel en brandweer; a-sociale horken en vervelende gierige hebberds.
Goede suggesties
Begin januari is de tijd van de goede voornemens. Goede voornemens heb ik de afgelopen jaren genoeg gehad. Heel zinvol vind ik ze niet, dus die wilde ik dit jaar maar skippen. In plaats daarvan wilde ik goede suggesties gaan invoeren. Goede suggesties voor anderen, welteverstaan. Zodat we het op dit aardbolletje een beetje leuk houden met elkaar. Niks al te zwaars hoor, gewoon een paar goede suggesties:
- als je niets aardigs weet te zeggen, hou dan gewoon je mond
- wat je niet snapt, moet je bewonderen (of de variant ergert u niet, verwonder u slechts)
- Wat u niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet
- begin de dag met een dansje, begin de dag meteen lach, want wie vrolijk is in de morgen, die lacht de hele dag
- blijf uit de buurt van negatieve mensen. Zij hebben een probleem voor iedere oplossing.
Als iedereen deze suggesties nu eens ter harte neemt, dan wordt 2019 een topjaar!
Tikkie tikkie